Dawn to dusk - A thrilling tale of emirates डॉन टू डस्क - अ थ्रिलिंग टेल ऑफ एमिरेट्स)

पुस्तक - Dawn to dusk - A thrilling tale of emirates (डॉन टू डस्क - अ थ्रिलिंग टेल ऑफ एमिरेट्स)
लेखिका - Sophiya Vednesan (सोफिया वेडनेसन)
भाषा - English इंग्रजी
पाने - १२१
प्रकाशन - स्वयंप्रकाशित
ISBN - 978-93-5780-367-0

कुठल्याही कंपनीचा admin विभाग कंपनीतले कॉर्पोरेट इव्हेंटचे आयोजन, परदेशांतून किंवा इतर कंपन्यांमधून पाहुणे येणार असतील तर त्यांच्या दौऱ्याचं, भेटीगाठींचं पूर्ण नियोजन करणे, कंपनीद्वारे होणाऱ्या सामाजिक कामांचे नियोजन करणे, वेगेवेगळे समारंभ साजरे करणे इ. नानाविध कामे करत असतो. २००७ ते २०१७ ह्या वर्षांत लेखिका संयुक्त अरब अमिरातीतल्या कंपन्यांमध्ये सेक्रेटरी किंवा ॲडमिनिस्ट्रेशन विभागात काम करत होत्या. तेव्हा त्या मध्यमवयीन होत्या. नवरा, दोन लहान शाळकरी मुलं, सासू-सासरे, आई, भाऊ असं कुटुंब भारतात होतं. मध्यमवर्गीय घरात नवराबायको दोघांनी काम करून पैसे कमावले तर मुलांचं शिक्षण आणि भविष्य जास्त चांगलं, सुरक्षित करता येतं; ह्यानुसार त्या भारतात नोकरी करत होत्या. पण त्यांच्या परिचिताकडून यूएइ मधल्या एका नोकरीचं त्यांना कळलं. जास्त पैसे, जास्त बचत आणि कुटुंबाला जास्त आधार ह्या विचारातून त्या तिथे गेल्या. राहिल्या. वेगवेगळ्या कंपन्यांत नोकऱ्या केल्या. त्यांच्या वास्तव्याचे हे अनुभव कथन आहे.

हे अनुभवांना वेगवेगळे पदर आहेत. पहिला पदर आहे वैयक्तिक भावनांचा. नोकरी-व्यवसायासाठी आपल्या घरापासून दूर राहणाऱ्या प्रत्येकाला जाणवणारी जी घराची ओढ असते, घराची आठवण येत राहते ते ह्यात दिसतं. पण एक आई म्हणून आपली लहान मूल सोडून जाताना त्याची तीव्रता अधिक होते. म्हणून ह्या वास्तव्यात कुटुंबियांशी त्या व्हिडीओ कॉल वर कशा बोलायच्या, मुलांच्या छोट्या छोट्या कामासाठी - समारंभासाठी ड्रेस ठरवणे सारख्या - ह्याबद्दल सुद्धा फोनवर त्या बोलून आपली उणीव कमी भासेल ह्याचा प्रयत्न करायच्या. मात्र मुलांचं आजारपण, मुलीचं वयात येणं अशा महत्त्वाच्या प्रसंगी आपण "तिथे" नाही ह्या जाणीवेने त्या व्याकुळ झाल्या. एकदा त्यांचं पूर्ण कुटुंब UAEत स्थायिक झालं. पण नोकरीमधल्या त्रासामुळे सर्वांनाच चंबूगबाळं आवरून परत भारतात यावं लागलं. असे कितीतरी अनुभव त्यांनी पुस्तकात लिहिले आहेत. बहुतेक वेळा आपण अश्या अनुभवांबद्दल फार बोलत नाही. मोघम बोलतो. पण "बोला, संवाद साधा, मोकळं व्हा" ह्यावर विश्वास असणाऱ्या लेखिकेने भरभरून लिहिलं आहे. परदेशात राहताना आपण नवीन मित्र-मैत्रिणी जोडतो. जिवाभावाचे लोक भेटतात. परदेशात तात्पुरते का होईना तेच आपलं कुटुंब होतं. ते अडचणीत साथ देतात; त्यांच्याबरोबर आपण आनंद साजरा करतो. अशा व्यक्ती कशा भेटल्या. त्यांच्याबरोबरच्या गमतीजमती व काही धमाल किस्से ह्यात आहेत.

अनुभवांचा दुसरा पदर सामाजिक. एक बाई एकटी परदेशात आली आहे; पुरुषांबरोबर मोकळेपणाने बोलते आहे; आत्मविश्वासाने वावरते आहे हे बघितल्यावर तिथल्या भारतीयांचा आणि कंपनीतल्या इतर लोकांचा दृष्टिकोन कसा असावा ? एकटी बाई म्हणून मदत करणारे हात पुढे आलेच तसेच; "घरी काहीतरी बिनसलं असेल म्हणून आली असेल", "चांगल्या चालीची नसेल; माझ्या नवऱ्याला नादी तर नाही ना लावणार?" असा विचार करून अंतर राखणारे लोकही होते. एकट्याने बाहेर फिरताना तिथल्या टपोरी लोकांचा भीतीदायक अनुभव सुद्धा आला. प्रत्येकवेळी ह्या भीतीला आणि दुस्वासाला कसं तोंड दिलं; स्वतःचा आत्मविश्वास आणि आत्मसन्मान कसा राखला हे लेखिकेच्या शब्दांतच वाचलं पाहिजे.

अनुभवांचा तिसरा पदर आहे खास स्थानिक अनुभवांचा. पर्यटक म्हणून युएई ला जाणं वेगळं आणि कामासाठी तिथे राहणं वेगळं. पुण्यात पेठांमध्ये विद्यार्थ्यांसाठी जशी "कॉटबेसिस" वर राहण्याची सोय उपलब्ध असते तसाच प्रकार तिथे आहे. पण आपल्यापेक्षाही विचित्र अवस्था तिथे आहे. केवळ पुट्ठे किंवा पडदे लावून "वेगळ्या" केलेल्या खोल्या; सामायिक गॅस-फ्रीज-स्वच्छतागृह; त्यावरून राहणाऱ्या लोकांची भांडाभांडी ह्याचे धमाल किस्से त्यात आहेत. त्या वादावादीतून अडचणीतून लेखिकेने इतक्यावेळा "घर"बदललं की विचारू नका. हे सगळं वाचताना हसावं की रडावं हे कळत नाही. आजूबाजूला जे पर्यटन केलं त्याचं सुद्धा ओझरतं वर्णन आहे. पण स्थलवर्णनाचा भाग फार थोडा आहे.

चौथा पदर आहे "लेखिकेने घेतलेला बोध - lessons learnt". प्रत्येक अनुभव सांगताना लेखिकेने घेतलेला बोध तिने "शब्दश:" ठळकपणे सांगितला आहे. म्हणजे अशी खास वाक्ये पानोपानी ठळक(बोल्ड) फॉन्ट मध्ये छापली आहेत. त्यातून स्वानुभवाचे बोल + स्वमदत पुस्तक (सेल्फहेल्प बुक) असं स्वरूप पुस्तकाला येतं.

आता काही पाने वाचून बघूया
पुस्तकात दिलेली लेखिकेची माहिती


ऑफिस मधल्या वरिष्ठांची दादागिरी.

नोकरीच्या दुसऱ्या कालावधीत भेटलेली प्रेमळ रूममेट... किराणा दुकानदाराचा घसट करण्याचा प्रयत्न




लेखिकेच्या आईची दुबई भेट. आपल्या कुटुंबियांना आपण अभिमानास्पद आहोत याचा आनंद देणारा क्षण




हे सगळं लिहिताना लेखिकेची निवेदन शैली खिळवून ठेवणारी आहे. सोफियांशी मी प्रत्यक्ष बोललो आहे. त्यामुळे त्या बोलताना जसं रंगवून रंगवून सांगतील (चांगल्या अर्थी) तसंच, उद्गारांसकट शब्दांकन केलं आहे. ह्या दहा वर्षांच्या काळात त्यांच्या आयुष्यात काही कौटुंबिक दुर्दैवी प्रसंग घडले. तर कामाच्या ठिकाणच्या प्रगतीचे चांगले प्रसंग सुद्धा. विमानाची भीती, भुताची भीती तर कधीकधी अतिरेकी सावधपणा ह्यामुळे झालेल्या गमतीजमती आहेत. म्हणून पुस्तक वाचताना आपण ही "रोलर कोस्टर" राईड अनुभवतो. वाचत राहतो. ही नाट्यमयता आपल्याला शेवटच्या पानापर्यंत खिळवून ठेवते.

मी ज्या कंपनीत काम करतो तिथल्या ॲडमिनिस्ट्रेशन च्या प्रमुख सोफिया वेडनेसन ह्यांनी लिहिलेले हे पुस्तक आहे. नेहमी अतिशय उत्साही, कामात चोख. सुरक्षारक्षकापासून कंपनीच्या अधिकाऱ्यांपर्यंत प्रत्येकाशी आत्मीयतेने आणि आत्मविश्वासपूर्व बोलणे; आपल्या खास शैलीत सूत्रसंचालन करून समारंभात जोश भरणे ह्यातून समोरच्याशी त्या सहज संवाद साधतात. कंपनीच्या कामाव्यतिरिक्त सामाजिक कार्यात - महिलांच्या मासिक पाळीच्या समस्या, गरीब-दुर्बल कुटुंबातील मुलींसाठी अशा स्वच्छतेचे महत्त्व तसेच भिन्नलैगिक व्यक्तींच्या हक्कासाठी होणाऱ्या कामातही त्या सक्रिय हातभार लावतात. त्यांचे अनुभव अगदी मोकळेपणे त्या सांगतात तेही त्यांच्या साभिनय सादर करण्याच्या रंजक शैलीत. त्यामुळे त्यांनी असं पुस्तक लिहिलं आहे हे त्यांच्या लिंक्डइन पोस्टवर बघितलं तेव्हा पुस्तकाबद्दल कुतूहल वाटलं. उत्तम वक्तृत्त्व असणाऱ्या सोफियांचं हे पहिलं पुस्तक, तेही त्यांच्या अनुभवांवरचं ! म्हणजे ते रंजक असेलच अशी खात्री वाटली. त्यामुळे लगेच ऑनलाईन विकत घेतलं. ह्या पुस्तकाने निराशा केली नाही. खूप मजा आली. ह्यात सोफियांनी लिहिलेले अनुभव त्या आमच्या कंपनीत येण्यापूर्वीचे आणि त्याबद्दल आमचं कधी बोलणं झालं नव्हतं असे आहेत. त्यामुळे सोफिया परिचित आहेत म्हणून त्यांचं पुस्तक घेतलं हे खरं असलं तरी मी एक त्रयस्थ वाचकच होतो. त्या परिचित नसत्या आणि पुस्तक योगायोगाने हातात पडलं असतं तरी ते आवडलं असतं असं वाटलं. म्हणूनच हे सविस्तर परीक्षण आणि हे थोडं "डिस्क्लेमर" :)

व. पु. काळे ह्यांचं एक वाक्य प्रसिद्ध आहे As you write more and more personal it becomes more and more universal. हे आत्मकथन मला त्यातलं वाटलं. फार मोठे, यशस्वी, प्रसिद्ध लोकच नाही तर तुमच्यामाझ्यात वावरणारे; आपल्याला रोज भेटणारे लोक सुद्धा त्यांच्या आयुष्यात, त्यांच्या कुटुंबासाठी कसे "हिरो" असतात; आणि आपणसुद्धा तसे होऊ शकतो हा आत्मविश्वास जागवणारे हे आत्मकथन आहे. नक्की वाचा.



———————————————————————————-
मी दिलेली पुस्तक श्रेणी :- जवा ( जमल्यास वाचा )
———————————————————————————-




———————————————————————————-
आवा ( आवर्जून वाचा )
जवा ( जमल्यास वाचा )
वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक )
नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक )
———————————————————————————

Atomic Habits (ॲटोमिक हॅबिट्स)

पुस्तक - Atomic Habits (ॲटोमिक हॅबिट्स)
लेखक - James Clear (जेम्स क्लिअर)
भाषा - English(इंग्रजी)
पाने - ३०६
प्रकाशन - पेंग्विन रँडम हाऊस युके, २०१८
छापील किंमत - रु. ७९९ /-

Atomic Habits (ॲटोमिक हॅबिट्स) हे एक स्वमदत (सेल्फहेल्प) प्रकारचं पुस्तक आहे. आपलं वागणं, अपल्या सवयी ह्यातून आपलं व्यक्तिमत्त्व जगासमोर येत असतं. आपला मूळ स्वभाव(पिंड), आपल्यावर झालेले संस्कार, त्यातून जडलेल्या सवयी आपल्या आयुष्याला आकार देत असतात. इतका, की आपण म्हणतो "माणूस सवयीचा गुलाम आहे". पण सगळ्याच सवयी काही जन्मजात नसतात. लहानपणापासून मरेपर्यंत नवीन सवयी लागत राहतात. जुन्या सवयी सुटतात. म्हणजे आपण सवयींचे गुलाम असलो तरी स्वतःला सवय लावून घेणारे मालकही आपणच आहोत. मात्र चुकीच्या सवयी लवकर लागतात आणि चांगल्या सवयी लवकर लागत नाहीत. लागल्या तर फार काळ टिकत नाहीत. चुकीच्या सवयी झट्कन जात नाहीत. आणि इथेच लेखक जेम्स क्लिअर आपल्या मदतीला धावून येतो.

नवीन सवय लावताना आपण खूप मोठी उडी घ्यायचा प्रयत्न करतो. आता ह्यापुढे आयुष्यात फलण्या फलाण्या गोष्टीला हात लावणार नाही किंवा आता आयुष्यभर रोज अमुकतमुक करीन असं. पण ह्या "आयुष्यभरा"चं आयुष्य असतं काही दिवस; फारफार तर काही आठवडे. पुन्हा ये रे माझ्या मागल्या. हे टाळायचं असेल तर लेखक पुस्तकात काही छान क्लृप्त्या सुचवतो. जसं की, मोठ्या गोष्टीच्या अगदी छोट्या भागाने सुरुवात करा. ती पटकन होईल अशी असली पाहिजे. म्हणजे रोज व्यायाम करीन असं म्हणायच्या ऐवजी आधी व्यायामाच्या वेळी फक्त व्यायामासाठी तयार राहीन इतकंच. त्याची सवय झाली की आता त्यावेळी बूट घालून खाली जाऊन येईन इतकंच. मग पुढे एक राउंड मारीन; बस. असं करत करत स्वतःत हळूहळू बदल केला पाहिजे. हे बदल होताना स्वतःच स्वतःला प्रोत्साहित करण्यासाठी काहीतरी बक्षीस सुद्धा दिलं पाहिजे.

हे असं का करायचं ह्याच्या मागे मनोवैज्ञानिक आणि जीवशास्त्रीय कारणं आहेत हे पण लेखकाने छान समजावून सांगितलं आहे. उदा. आपल्याला वजन कमी करण्यासाठी आहारावर नियंत्रण केलं पाहिजे हे तर शेंबडं पोर ही सांगेल. पण गोड पदार्थ, तळणीचे पदार्थ दिसले की रहावत नाही. संकल्प मोडतो. पटकन तोंडात टाकलं जातं. ह्याचं कारण काय तर आपला मेंदू. माणूस नावाच्या "प्राण्याचा"मेंदू ! . डोळ्यासमोर आणा जंगलात अन्नाच्या शोधात फिरणारा प्राणी. जिवंत राहायचं तर भरपूर अन्न मिळालं पाहिजे. म्हणून जेव्हा अन्न मिळेल तेव्हा खाऊन घ्या. जास्त उष्मांक(कॅलरी) असणारं अन्नपदार्थ दिसला की खाऊन घ्यायचा. न जाणो पुन्हा अन्न कधी मिळेल. वादळ, पाऊस, दुष्काळ आला तर? शिकारीच्या भीतीमुळे बाहेर पडताच आलं नाही; तर ? म्हणून "घ्या खाऊन". तोच मेंदू माणसात आहे. म्हणून गोडधोड दिसलं की म्हणतो; "घ्या खाऊन".

पण आता आपण माणूस आहोत. मग आपल्या "प्राण्याच्या मेंदू"ला सांभाळत चांगल्या सवयी लागल्या पाहिजेत. म्हणूनच लेखकाचं म्हणणं आहे फक्त "आत्मसंयम" सवयी टिकण्यासाठी उपयुक्त नाही. तर आपल्या आजूबाजूच्या वातावरणाचीही त्याला साथ मिळाली पाहिजे. मग त्यासाठी आपण काय करू शकतो ? प्रलोभनं कमी दिसतील अश्या पद्धतीने आपल्या घरातल्या किंवा ऑफिसच्या वस्तूंची रचना करता येईल का? चुकीची गोष्ट करणं स्वतःसाठीच कठीण करून ठेवता येईल का ? उदा. मोबाईलचं व्यसन सोडायचं असेल तर म्हणजे मोबाईल स्वतः पासून लांब ठेवणं, पासवर्ड बदलून टाकणं इ. केलं तरी प्रत्येकवेळी उठून लांब मोबाईल बघायला जाणं कमी होईल. अश्या पद्धतीने चांगल्या कृती स्वतःसाठी सोप्या करायच्या ह्या नियमाचा व्यत्यास म्हणजे वाईट सवयी स्वतःसाठीच कठीण करायच्या.

सवयी टिकवण्यासासाठी अजून एक महत्त्वाचा मार्ग म्हणजे आपल्या वागण्याची नोंद ठेवायची. जेणेकरून कितीवेळा आणि किती कालावधी आपण सवय पाळली; कितीवेळा मोडली हे स्वतःलाच समजेल. आपण आता सवय पाळू लागलो आहे हे बघून आपलाच हुरूप वाढेल आणि सवय टिकायची शक्यता वाढेल. अश्या कितीतरी कल्पना, सल्ले, टिप्स पुस्तकात दिल्या आहेत.

सवय लागण्याचे फायदे आहेत तसे काही धोके सुद्धा आहेत. हेही नमूद करायला आणि त्यावर चर्चा करायला लेखक विसरत नाही. म्हणजे असं की एखाद्या गोष्टीची सवय लागली की आपण त्याच पद्धतीने वागत राहू. काळानुरूप काही बदल करायला हवा, सुधारणा करायला हवी ह्याकडे दुर्लक्ष होऊ शकतं. किंवा त्या कृतीचा पुढचा टप्पा - नैपुण्य - गाठण्याऐवजी आता हे असं जमतंय तसंच चालू राहू दे. असं वाटू शकतं. हे टाळता आलं पाहिजे ह्याबद्दलही लेखकाने मार्गदर्शन केलं आहे.

आपला पिंड, आपली गुणसूत्रे आणि सवयी ह्यांचा परस्पर संबंध आहे. केवळ जन्मजात हुशारी किंवा कौशल्य आहे म्हणून कोणी यशस्वी ठरत नाही. तसंच केवळ मेहनत करून अगदी योग्य दिनचर्या, सराव, रियाज करूनही अपेक्षित यश मिळणार नाही; जर उपजत गुण नसतील तर. म्हणून ह्या दोन्हीचा विचार करून आपलं ध्येय ठरवलं तर यश मिळण्याच्या शक्यता कशा वाढतील. हे लेखकाने स्पष्ट केलं आहे.

आता काही पानं वाचून बघा
"लक्ष्य" ठरवा... पण "लक्ष" ते सध्या करण्याच्या प्रक्रियेवर असू दे

सवय टिकवण्यासाठी एक सल्ला "हॅबिट स्टॅकिंग"

स्वतःची एकाग्रता भंग करणारं नको ते वागणं आपण कळूनसवरूनही का करतो ?

पुस्तकाचा सारांश एका नजरेत दाखवणारे हे दोन तक्ते



कुठल्याही स्वमदत पुस्तकात असतं त्याप्रमाणे देशोदेशींची सर्वेक्षणे; त्यांचे आकडे आणि निष्कर्ष, यशस्वी लोकांची उदाहरणे, जैवशास्त्रीय तांत्रिक माहिती ह्यात आहे. पण हे पुस्तक "अति महत्वाकांक्षी", "अति स्वप्नाळू" असं नाहीये. बहुतेक माहिती, "टिप्स", उपाय हे आपल्या "कॉमन सेन्स"ला पटणारे आहेत. त्यातून पुस्तकाची स्वीकारार्हता वाढली आहे. त्याहून महत्त्वाचं म्हणजे लेखकाचं सांगणं प्रत्यक्ष आचरणात आणायलाही "जमण्यासारखं" आहे. कोणीही हे पुस्तक वाचून त्याप्रमाणे स्वतःत बदल केला तर फायदा निश्चितच होईल. पण जितक्या लहानपणी, तरुणपणी हे पुस्तक कोणी वाचेल त्याला कोवळ्या वयाचा फायदा घेऊन स्वतःत बदल करणं सोपं जाईल आणि झालेल्या बदलांचा आनंद घ्यायचा मोठा काळही हाताशी असेल. त्यामुळे तुम्ही वाचाच; तुमच्यापेक्षा वयाने, मानाने, ज्ञानाने, हुद्द्याने कमी असणाऱ्याला हे वाचायला सांगून त्याच्या प्रगतीत हातभार लावा.


———————————————————————————-
मी दिलेली पुस्तक श्रेणी :- आवा ( आवर्जून वाचा )
———————————————————————————-




———————————————————————————-
आवा ( आवर्जून वाचा )
जवा ( जमल्यास वाचा )
वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक )
नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक )
———————————————————————————

द आंत्रप्रेन्यूअर (The Entrepreneur)

पुस्तक - द आंत्रप्रेन्यूअर (The Entrepreneur)
लेखक - शरद तांदळे (Sharad Tandale)
भाषा - मराठी
पाने - १८४
प्रकाशन - न्यू ईरा पब्लिशिंग हाऊस
छापील किंमत - रु २५० /-
ISBN 978-81-934468-7-4

सदर पुस्तक "द आंत्रप्रेन्यूअर" आणि "रावण - राजा राक्षसांचा" ह्या दोन पुस्तकांमुळे शरद तांदळे प्रसिद्ध आहेत. मराठवाड्यात एका मध्यमवर्गीय घरात जन्माला आलेला सर्वसाधारण मुलगा ते एक यशस्वी "सरकारी कामांचा कंत्राटदार" आणि आता लेखकही; असा त्यांचा प्रवास आहे. "द आंत्रप्रेन्यूअर" ही त्यांची आत्मकथा आहे. स्वतःचे गुणदोष आणि चुका प्रामाणिकपणे सांगणारे हे पुस्तक एकाअर्थी तांदळे ह्यांचे "माझे सत्याचे प्रयोग" आहेत असं म्हटलं तर वावगं ठरणार नाही.

आयुष्यात नक्की काय करायचं आहे; आपला खरा कल, खरी आवड कशात आहे; हे खरं म्हटलं तर आयुष्यात आपल्या फार उशीरा लक्षात येतं. पण करियरची निवड ही दहावी, बारावी, पदवी ह्यात आपल्याला करावीच लागते. आजूबाजूची मुलं, कुटुंबातल्या लोकांचे सल्ले आणि थोडीफार ऐकीव माहिती ह्यांवर निर्णय घेतला जातो. मग घेतलेला निर्णय कसाबसा तडीस नेणे आणि त्यानुसार आयुष्य घालवणे हेच हातात उरतं. पण बरीच मुलं ही घालमेल नीट निभावून नेऊ शकत नाही. अशीच अवस्था लेखकाची होती. अभ्यास आवडत नाही. त्यात लक्ष लागत नाही. कॉलेजचा वेळ टाईमपास करण्यात जातो. उनाडक्या, अवांतर धंदे, क्षुद्र राजकरण असे करण्यात लक्ष दिल्यामुळे यथातथा मार्कांनी उत्तीर्ण होतात. मग नोकरी मिळवण्याची धडपड. हा कोर्स कर, तिकडची एजन्सी गाठ; ह्याला पैसे दे असं करण्यात वेळ पैसा जातो. नैराश्य येतं. उमेदीचं वय फुकट जातं. घरच्यांचा अपेक्षाभंग होतो. पैशांसाठी त्यांच्यावरच अवलंबून असलो ट्री त्यांना आपला "स्ट्रगल" कळत नाही हा माज सुद्धा आहे. त्यातून नात्यांत कटुता येते. पुस्तकाची सुमारे ८०-९० पानं लेखकाने आपण अश्या सगळ्या चुकांचं वर्णन - जणू स्वतःवरचं सविस्तर आरोपपत्र - सादर केलं आहे.

इतकं वाचून आपण दमतो आणि असं वाटतं की ह्या मुलाच्या हातून काही घडणार आहे की नाही. मग लेखकाला एकदाची सरकारी कामाच्या कंत्राटांचा "सब-कॉन्ट्रॅक्टर" होण्याची वाट सापडते. त्यातले टक्के टोणपे खात; चुका करत पण तरीही प्रामाणिक प्रयत्न करत आणि स्वतःला सावरत तो प्रगती करतो. पुस्तकाचा पुढचा भाग. "सब-कॉन्ट्रॅक्टर" ते "कॉन्ट्रॅक्टर" ते राज्यभर कामे घेणारा, मोठी उलाढाल असलेला कंत्राटदार कशी झाली ह्याचं वर्णन आहे. महत्त्वाचे प्रसंग, झालेल्या चुका, गैरसमज आणि त्यातून शिकलेले धडे असा बराच रोचक मजकूर आहे. जणू "आरोपपपत्र" दाखल झालेल्या आरोपीने आता सुधारून "चांगल्या वागणुकीचं प्रमाणपत्र" मिळवलं आहे. असाच फरक दिसतो.

शेवटच्या काही पानांत ब्रिटन मधल्या संस्थेने "यंग आंत्रप्रेन्यूअर" पुरस्कारासाठी कशी निवड केली, तो अनुभव कसा होता; त्यातूनही काय शिकायला मिळालं हे वर्णन आहे. चुकांची शिक्षा भोगून, नैराश्याच्या तुरुंगातून आता सुटका होऊन आता स्पर्धेच्या, यशस्वीतेच्या खुल्या जगात त्याला सोडण्यात आलं आहे. असा सुखद शेवट होतो.

आता काही पाने वाचूया
इंजिनिअरिंग कॉलेज मधला टाईमपास




कशीबशी पदवी मिळवल्यावर, नोकरी साठी बरेच धक्के खाल्ल्यावर; "जाऊ दे, आता आपण सरळ स्वतःच धंदा करू" असला विचार आणि त्यासाठी पुन्हा घरच्यांकडेच पैसे मागणे




"सब-कॉन्ट्रॅक्टर" म्हणून एक अनुभव

यश मिळायला लागल्यावर ते पचवता ही आलं पाहिजे. तसंच यशस्वी माणसाच्या समस्या पण वेगळ्या. त्याबद्दल थोडं.




तरुण वयातलं बेफाम वागणं आणि त्याचे दुष्परिणाम समजून घेण्यासाठी शाळा-कॉलेजच्या मुलांनी हे पुस्तक वाचलं पाहिजे. "पुढच्यास ठेच मागचा शहाणा" हे घडलं पाहिजे. जे आत्ता स्वतःचा व्यवसाय थाटायच्या विचारात असतील - मग तो कुठल्याही क्षेत्रातला असो - त्यांनी हे पुस्तक वाचलं पाहिजे. कारण, आपला वेळ, पैसा, श्रम, अहंकार, चिकाटी, मानसन्मान, नाती, चातुर्य सगळं पणाला कसं लावावं लागतं हे त्यातून समजेल. केवळ "स्टार्टअप"ची गुलाबी चित्रे बघून उद्योग सुरु करण्यात अर्थ नाही. त्यापेक्षा "नोकरी" बरी. म्हणूनच आपली नोकरी प्रामाणिकपणे करण्यातही काही कमीपणा नाही; आपण जिथे काम करतोय त्या उद्योजकाच्या त्यागाची-कष्टाची जण ठेवून चांगलं काम केलं, चांगलं वेतन मिळवलं तर तर "उभयविजय (win-win)" च आहे. हे सांगायलाही लेखक विसरत नाही.


तरुणाईचं आणि उद्योजकाचं भावविश्व स्वानुभवातून मांडणारं; त्यातून त्यांनी घेतलेले धडे सांगणारं, बरंच काही शिकवणारं पुस्तक आहे हे. तरुणांनी वाचावं. 

———————————————————————————-
मी दिलेली पुस्तक श्रेणी :- तरुणांनी  आवा ( आवर्जून वाचा )

                             इतरांनी जवा ( जमल्यास वाचा )

———————————————————————————-




———————————————————————————-
आवा ( आवर्जून वाचा )
जवा ( जमल्यास वाचा )
वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक )
नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक )
———————————————————————————

Tales from the heart (टेल्स फ्रॉम द हार्ट)

पुस्तक - Tales from the heart (टेल्स फ्रॉम द हार्ट)
लेखिका - शिल्पा सरदेसाई (Shilpa Sardesai)
भाषा - इंग्रजी (English)
पाने - १११
प्रकाशन - स्वयंप्रकाशित
ISBN - 978-8-88935-953-1


पुस्तकाच्या लेखिका शिल्पा सरदेसाई ह्यांनी स्वतःहून हे पुस्तक मला पाठवून माझा अभिप्राय विचारला ह्याबद्दल मी त्यांचा आभारी आहे.


हा लघुकथासंग्रह आहे. सर्वसाधारण मध्यमवर्गीय घरात घडणारे प्रसंग ह्या गोष्टींत आहेत. त्या त्या प्रसंगात कथेतल्या मुख्य पात्राला काय वाटलं किंवा त्या घटनेतून त्या पत्राने काय बोध घेतला ह्यांचं निवेदन असं साधारण स्वरूप आहे. प्रसंग अगदीच साधे आहेत. त्यात काही नाट्य नाही.
उदा. एक जोडपं सुट्टी घेऊन त्यांच्या लहान मुलाबाबरोबर समुद्रावर जातं. पाण्यात खेळतं. मुलांबरोबर वाळूचा किल्ला बनवतात. संध्याकाळी घरी आल्यावर त्यांना वाटतं की खरंच असं सुट्टी घेऊन आलं पाहिजे.
एक गृहिणी घरात आवरा यावर करते. घरातल्याच वस्तू पण त्या नव्या पद्धतीने मांडते. काम करून दमली तरी आपल्या मनासारखं घर लावून झाल्यावर खुश होते. आणि मग हा आनंद ती पुन्हा पुन्हा घेते.

असं फारच सरळधोपट आहे. काही काही कथांमध्ये त्या प्रसंगातून "जीवनाचं सार", "जगण्याच्या टिप्स" वगैरे काढून जरा तात्त्विक वजन आणण्याचा प्रयत्न केला आहे. पण तो फारच ओढून ताणून केल्यासारखा आहे.
एकदोन कथांमध्ये थोडं नाट्य आहे उदा. नवरा-बायकोचं भांडण होत राहतात. सरतेशेवटी बायको कंटाळते. पण ती त्याला सोडून न जाता "तो असाच आहे" हे स्वीकारते आणि खुश राहते. अशी गोष्ट आहे पण ह्या सगळ्यांत दोघांच्या मनातली आंदोलनं टिपण्यात लेखिका कमी पडते.
दुसरी एक अनाथ मुलाची कथा आहे जी एकमेव कथा ज्यात थोडं नाट्य थोडी उत्कंठा वाटेल असं काही घडलं. पण तिथेही रंग भरण्यात लेखिका कमी पडली आहे.



काही पाने उदाहरणा दाखल
वर म्हटलेली नवरा बायकोची कथा



आवाराआवरीची गोष्ट

लहान मुलीबरोबर तुकड्याचं कोडं (जिगसॉ पझल) सोडवताना शोधलेले तत्त्वज्ञान




गोष्टींमध्ये प्रसंग नेहमीचेच असले की पुढे काय घडेल ह्याचा अंदाज सर्वसाधारणपणे वाचकाला असतोच. त्यामुळे अश्या गोष्टींत "काय" घडतंय ह्यापेक्षा कसं घडतंय, पात्रं काय विचार करतायत, काय संवाद बोलतायत, ते संवाद किती प्रभावी आहेत; निवेदकाची शैली कशी आहे; ती विनोदी असेल किंवा गंभीर पण प्रसंग डोळ्यासमोर उभी करणारी आहे का ह्या सगळ्यातून गोष्टी खुमासदार, रंजक, प्रभावी इत्यादी होतात. त्याचा अभाव पुस्तकात जाणवतो. त्यामुळे मला हे पुस्तक आवडलं नाही. पण लेखिकेने लिहीत राहावं. त्यांच्या पुढील लेखनासाठी खूप शुभेच्छा !

———————————————————————————-
मी दिलेली पुस्तक श्रेणी :- नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक )
———————————————————————————-




———————————————————————————-
आवा ( आवर्जून वाचा )
जवा ( जमल्यास वाचा )
वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक )
नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक )
———————————————————————————