पुस्तक - जॅपनीझ रोझ (Japanese Rose)
लेखिका - रेई किमुरा (Rei Kimura)
अनुवाद - स्नेहल जोशी (Snehal Joshi)
भाषा - मराठी (Marathi)
मूळ पुस्तक - Japanese Rose (जॅपनीझ रोझ)
मूळ पुस्तकाची भाषा - English (इंग्रजी)
पाने - १८९
प्रकाशन - मेहता पब्लिशिंग हाऊस. फेब २०१२
छापील किंमत - रु. २००/-
ISBN - 978-81-8498-334-0
दुसऱ्या महायुद्धाचे दिवस. जपानची बाजू आणि विरुद्ध बाजू ह्यांची चांगलीच जुंपलेली. एकीकडे युरोपवर बॉम्बवर्षाव होतोय तर दुसरीकडे जपानवर. राजधानी टोकियोही त्यातून सुटलेली नाहीये. जपानची आगेकूच आग्नेय आशियात चालू आहे. पर्ल हार्बर वर जपानने हल्ला करून अमेरिकेला अचानक मोठा दणका दिला आहे. युद्ध अजून भडकतं आहे. अजून सैनिक युद्धात पाठवा, अजून विमानं हल्ल्यात उतरवा !! आता मूळचं सैन्य कमी पडू लागल्यामुळे सक्तीची सैन्य भरती सुरु झाली आहे. अठरा वर्षांचे धडधाकट तरुण सक्तीने सैन्यात पाठवले जातायत. प्रचार असा होतोय की ; आपला देश संकटात आहे. जपानची, सम्राटाची इभ्रत वाचवण्यासाठी प्रत्येकाने त्याग केला पाहिजे. सर्व उद्योगधंदे आता सैनिकी कामासाठी वळवले पाहिजेत. तरुण मुलं, त्यांच्या आया, त्यांच्या प्रेयसी सगळेच मानसिक उद्धवस्तता अनुभवतायत. एकीकडे देशासाठी काहीतरी केल्याचे समाधान तर दुसरीकडे स्वतःचे तारुण्य, स्वतःची स्वप्ने आणि जिवलग ह्यांना कायमचे मुकण्याची खात्री. एकीकडे देशभक्तीची लाट आणि दुसरीकडे स्वतः गोळ्याखाऊन मरणे किंवा दुसऱ्याला मारणे ह्या विचारानेच गर्भगळीत होणे.
अशाच अस्वस्थ वातावरणात नायिका "सायुरी मायामोटो" आणि तिची मैत्रीण "रैको" आहेत. त्या टोकियोपासून दूर गावात राहतायत. "सायुरी"चा भाऊ आणि रैकोचा होणारा नवरा सैन्यात जबरदस्ती भरती झाले आहेत. आता त्यांना आपण जवळजवळ गमावलंच ह्या भावनेने त्या दोघी त्या दोघांना भेटायला टोकियोला निघतात. युद्ध, बॉम्बहल्ला, रक्तबंबाळ नागरिक, छिन्न विछिन्न देह त्या प्रत्यक्ष अनुभवतात. जीवनावश्यक वस्तूंचाच नव्हे तर जीवनाचाच जिथे भरवसा नाही अशा अवस्थेत घसरत चाललेली नैतिकताही त्या बघतात.
दुर्दैवाने "सायुरी"चा भाऊ, रैकोचा होणारा नवरा आणि रैको हे तिघेही वेगवेगळ्या बॉंबहल्ल्यात मरण पावतात. हे युद्ध आता "सायुरी"चं वैयक्तिक युद्ध होतं. शत्रू सैन्याविरुद्ध तिच्या मनात सूडाग्नी पेटतो. आपणही सैन्यात जाऊ. शत्रूला मारताना मरून जाऊ हा विचार तिच्या मनात घर करतो. पण सैन्यात स्त्रियांना तेव्हा प्रवेश नव्हता. मग ती ठरवते पुरुष वेषांतर करून सैन्यात घुसायचं. तिचा तो प्रयत्न यशस्वीही होतो. शत्रूवर हल्ला करण्याची संधीही मिळते. ती "कामिकाझी" पायलट - म्हणजे शत्रूवर विमान आदळवून आत्मघातकी हल्ला करणारा पायलट - बनते.
पण ऐन युद्धाच्या धामधुमीत, वेषांतराच्या आत दडलेलं तिचं स्त्रीमन एकाकडे आकर्षित होतं. देशासाठी काहीतरी करायचं पण ह्या युद्धाचा देशाला खरंच काही फायदा होतोय का ? जिवलगांचा सूड घ्यायचा, का आपलं प्रेमजीवन खुलवण्यासाठी जिवंत राहायचं ? वेषांतर उघड झालं तरी सैन्याला फसवणुकीची जबर शिक्षा आणि दिलेल्या कामगिरीत नापास झालो तरी जबर शिक्षा. काय होईल सायुरीचं ? ते समजून घेण्यासाठी ही कादंबरी नक्की वाचा.
पुरुष म्हणून सैन्यात भरती होणे, ते निभावताना आलेली आव्हाने, मानसिक आंदोलने हे लेखिकेने अगदी समरसून लिहिलं आहे. सायुरीचं सोंग आता उघडकीस येतंय की काय अशी धाकधूक आपल्याला वाटते. वेषांतर आणि त्याचे परिणाम हा जरी कादंबरीचा कळसाध्याय असला तरी सैन्यात जायच्या निर्णयापर्यंत पोचण्याचा सायुरीचा प्रवास हा सुद्धा तितकाच परिणामकारक आहे. टोकियोवरच्या हल्ल्यामुळे होणारा विध्वंस, नर्स म्हणून काम करताना जखमी आणि मृतांची अवस्था हे प्रसंग वाचताना अंगावर काटा येतो. वाचताना आपणही त्या युद्धग्रस्त जपानमध्येच आहोत असंच वाटू लागतं. तिचा भाऊ, तिची आई, वडील, रैको ह्या प्रत्येकाची अगतिकता, हातातून वाळूसारखं निसटून चाललेलं आयुष्य वाचताना आपणही अस्वस्थ होतो. पुढे काय होईल ह्याच्या उत्सुकतेने वाचत राहतो. दुसरं महायुद्ध आणि तेव्हा झालेली हानी हा घडून गेलेला इतिहास आहे, तो काही बदलता येणार नाही. पण पुस्तक वाचताना वाटत राहतं की काहीतरी आता पुढे काहीतरी चमत्कार घडेल आणि ती सर्व पात्र सुखाने पुन्हा नांदू लागतील. लेखिकेच्या लिखाणाची ही ताकद आहे.
इंटरनेटवरच्या माहितीनुसार ही सत्य घटना नाही. काल्पनिक कादंबरी आहे.
छापील किंमत - रु. २००/-
ISBN - 978-81-8498-334-0
दुसऱ्या महायुद्धाचे दिवस. जपानची बाजू आणि विरुद्ध बाजू ह्यांची चांगलीच जुंपलेली. एकीकडे युरोपवर बॉम्बवर्षाव होतोय तर दुसरीकडे जपानवर. राजधानी टोकियोही त्यातून सुटलेली नाहीये. जपानची आगेकूच आग्नेय आशियात चालू आहे. पर्ल हार्बर वर जपानने हल्ला करून अमेरिकेला अचानक मोठा दणका दिला आहे. युद्ध अजून भडकतं आहे. अजून सैनिक युद्धात पाठवा, अजून विमानं हल्ल्यात उतरवा !! आता मूळचं सैन्य कमी पडू लागल्यामुळे सक्तीची सैन्य भरती सुरु झाली आहे. अठरा वर्षांचे धडधाकट तरुण सक्तीने सैन्यात पाठवले जातायत. प्रचार असा होतोय की ; आपला देश संकटात आहे. जपानची, सम्राटाची इभ्रत वाचवण्यासाठी प्रत्येकाने त्याग केला पाहिजे. सर्व उद्योगधंदे आता सैनिकी कामासाठी वळवले पाहिजेत. तरुण मुलं, त्यांच्या आया, त्यांच्या प्रेयसी सगळेच मानसिक उद्धवस्तता अनुभवतायत. एकीकडे देशासाठी काहीतरी केल्याचे समाधान तर दुसरीकडे स्वतःचे तारुण्य, स्वतःची स्वप्ने आणि जिवलग ह्यांना कायमचे मुकण्याची खात्री. एकीकडे देशभक्तीची लाट आणि दुसरीकडे स्वतः गोळ्याखाऊन मरणे किंवा दुसऱ्याला मारणे ह्या विचारानेच गर्भगळीत होणे.
अशाच अस्वस्थ वातावरणात नायिका "सायुरी मायामोटो" आणि तिची मैत्रीण "रैको" आहेत. त्या टोकियोपासून दूर गावात राहतायत. "सायुरी"चा भाऊ आणि रैकोचा होणारा नवरा सैन्यात जबरदस्ती भरती झाले आहेत. आता त्यांना आपण जवळजवळ गमावलंच ह्या भावनेने त्या दोघी त्या दोघांना भेटायला टोकियोला निघतात. युद्ध, बॉम्बहल्ला, रक्तबंबाळ नागरिक, छिन्न विछिन्न देह त्या प्रत्यक्ष अनुभवतात. जीवनावश्यक वस्तूंचाच नव्हे तर जीवनाचाच जिथे भरवसा नाही अशा अवस्थेत घसरत चाललेली नैतिकताही त्या बघतात.
दुर्दैवाने "सायुरी"चा भाऊ, रैकोचा होणारा नवरा आणि रैको हे तिघेही वेगवेगळ्या बॉंबहल्ल्यात मरण पावतात. हे युद्ध आता "सायुरी"चं वैयक्तिक युद्ध होतं. शत्रू सैन्याविरुद्ध तिच्या मनात सूडाग्नी पेटतो. आपणही सैन्यात जाऊ. शत्रूला मारताना मरून जाऊ हा विचार तिच्या मनात घर करतो. पण सैन्यात स्त्रियांना तेव्हा प्रवेश नव्हता. मग ती ठरवते पुरुष वेषांतर करून सैन्यात घुसायचं. तिचा तो प्रयत्न यशस्वीही होतो. शत्रूवर हल्ला करण्याची संधीही मिळते. ती "कामिकाझी" पायलट - म्हणजे शत्रूवर विमान आदळवून आत्मघातकी हल्ला करणारा पायलट - बनते.
पण ऐन युद्धाच्या धामधुमीत, वेषांतराच्या आत दडलेलं तिचं स्त्रीमन एकाकडे आकर्षित होतं. देशासाठी काहीतरी करायचं पण ह्या युद्धाचा देशाला खरंच काही फायदा होतोय का ? जिवलगांचा सूड घ्यायचा, का आपलं प्रेमजीवन खुलवण्यासाठी जिवंत राहायचं ? वेषांतर उघड झालं तरी सैन्याला फसवणुकीची जबर शिक्षा आणि दिलेल्या कामगिरीत नापास झालो तरी जबर शिक्षा. काय होईल सायुरीचं ? ते समजून घेण्यासाठी ही कादंबरी नक्की वाचा.
पुरुष म्हणून सैन्यात भरती होणे, ते निभावताना आलेली आव्हाने, मानसिक आंदोलने हे लेखिकेने अगदी समरसून लिहिलं आहे. सायुरीचं सोंग आता उघडकीस येतंय की काय अशी धाकधूक आपल्याला वाटते. वेषांतर आणि त्याचे परिणाम हा जरी कादंबरीचा कळसाध्याय असला तरी सैन्यात जायच्या निर्णयापर्यंत पोचण्याचा सायुरीचा प्रवास हा सुद्धा तितकाच परिणामकारक आहे. टोकियोवरच्या हल्ल्यामुळे होणारा विध्वंस, नर्स म्हणून काम करताना जखमी आणि मृतांची अवस्था हे प्रसंग वाचताना अंगावर काटा येतो. वाचताना आपणही त्या युद्धग्रस्त जपानमध्येच आहोत असंच वाटू लागतं. तिचा भाऊ, तिची आई, वडील, रैको ह्या प्रत्येकाची अगतिकता, हातातून वाळूसारखं निसटून चाललेलं आयुष्य वाचताना आपणही अस्वस्थ होतो. पुढे काय होईल ह्याच्या उत्सुकतेने वाचत राहतो. दुसरं महायुद्ध आणि तेव्हा झालेली हानी हा घडून गेलेला इतिहास आहे, तो काही बदलता येणार नाही. पण पुस्तक वाचताना वाटत राहतं की काहीतरी आता पुढे काहीतरी चमत्कार घडेल आणि ती सर्व पात्र सुखाने पुन्हा नांदू लागतील. लेखिकेच्या लिखाणाची ही ताकद आहे.
इंटरनेटवरच्या माहितीनुसार ही सत्य घटना नाही. काल्पनिक कादंबरी आहे.
काही पाने उदाहरणादाखल
लेखिकेची पुस्तकात दिलेली माहिती
सक्तीच्या सैन्य भरतीमुळे पसरलेली विकलता
"हिरो मियामोटो"ह्या नावाने वावरणाऱ्या सायुरी आणि प्रशिक्षक ताकुशी ह्यांच्यातील एक प्रसंग.
अयशस्वी "कामिकाझी" पायलटची चौकशी. "कामिकाझी"ने "जिंकू किंवा मरू"हाच बाणा बाळगला पाहिजे. तिसरा पर्याय नाही.
नुकत्याच झालेला भारत-पाक संघर्ष, तेव्हा शिगेला पोचलेली देशभक्ती आणि युद्धसदृश परिस्थिती ह्याची आठवण झाली. 'पाक'ला धडा शिकवा, आरपार युद्ध करा, "होऊन जाऊ दे" ची मागणी करणारे लोक युद्धाबाबत, त्याने शहरोशहरी, घरोघरी निर्माण होऊ शकणाऱ्या विक्राळ परिस्थितीबाबत खरेच संवेदनशील होते का ? ह्याच नाही, कुठल्याही दोन देशांत युद्ध होईल तेव्हा देशभक्ती-स्वाभिमान-त्याग आणि वैयक्तिक सुख-भविष्याची ओढ-मरण्यामारण्याची भीती ह्यांची रस्सीखेच अशीच होईल ना ! ह्यदृष्टीने हे पुस्तक जपानची, सायुरीची गोष्ट राहत नाही. तर प्रत्येक माणसाची होते.
स्नेहल जोशी ह्यांनी केलेला मराठी अनुवाद अगदी योग्य. मूळ मराठी पुस्तकच वाटावं असा हा अनुवाद आहे.
——————————————————————————-
मी दिलेली पुस्तक श्रेणी :- आवा ( आवर्जून वाचा )———————————————————————————-
———————————————————————————-
आवा ( आवर्जून वाचा )
जवा ( जमल्यास वाचा )
वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक )
नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक )
मी दिलेली पुस्तक श्रेणी :- आवा ( आवर्जून वाचा )———————————————————————————-
———————————————————————————-
आवा ( आवर्जून वाचा )
जवा ( जमल्यास वाचा )
वाठीनावाठी ( वाचलं तर ठीक नाही वाचलं तरी ठीक )
नावाठी ( नाही वाचलं तरी ठीक )
———————————————————————————-
No comments:
Post a Comment